Loebas Humbug in: Bloespoâh doâh De Haag
De stilte in het statige Haagse pand was ronduit beklemmend. Als ik mijn adem inhield was er slechts het druppen te horen van een bruusk opengereten ader en als dat het niet was ging het waarschijnlijk om een lekkende kraan die hunkerde naar een nieuw leertje.
Ceriel scheen met zijn Mag-lite in het trapgat. Zoals het tussen een baas en een ondergeschikte betaamde liet ik hem voorgaan tijdens het beklimmen van de trap, uiteraard bedacht op de eventuele klappen die hij op het punt stond te incasseren.
‘Wat doe je idioot?’vroeg hij, ‘laat ogenblikkelijk mijn middel los!’
Ik hoorde zijn onregelmatig ademen dat het wilde kloppen van mijn hart ternauwernood overstemde. Als een olifant in de porseleinkast – het gewicht van Ceriel beloopt tegen de tweehonderdveertig pond – worstelde hij zich de trap op.
‘Niet duwen!’
‘Wat ben je gestrest, Ceriel!’
‘Hoe kom jij daar nou weer bij! Ik ben helemaal niet gestrest. Ik ben zo ontspannen als een hoentje’, bitste hij.
‘Zo fris als een hoentje’, verbeterde ik hem.
‘Huh?’
‘Je zei, zo ontspannen als een hoentje en dat is een onjuiste samentrekking van het gezegde’.
‘Ach, lazer toch op man’, siste hij ontspannen.
Een vermoorde en corrupte voormalig officier van justitie, een aan lager wal geraakte ex-politieman, de huisjesmelker Hummie Hummers, de evangeliste Silly van Tiel, van het imperium de “Hof van Ede” en het neusje van de zalm aan Haagse topcriminelen. Samen maken, of hebben ze er een puinhoop van gemaakt en allemaal zijn ze debet aan de geweldspiraal die Den Haag teistert. En wie is toch die geheimzinnige Hai Fukmie? Waar gaat dit eindigen?
Uitgeverij HumBuzz
Artwork
Henk Dieben